Συνηθίζεται στις ημέρες μας και αυτό. Πλησιάζουν οι πιστοί το Άγιο Ποτήριο για να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων. Και ευθύς αμέσως μετά τη Θεία Μετάληψη, με μια απότομη κίνηση, σκύβουν και φιλούν το χέρι του ιερέα-λειτουργού, θέτοντας σε κίνδυνο και τη Θεία Κοινωνία και τον ιερέα να χάσει την ισορροπία του.
Και ακόμη περισσότερο, πολλοί απ᾿ όσους κοινώνησαν, πριν φύγουν από τον Ιερό Ναό – και ευχόμαστε να είναι τουλάχιστον μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας – σαν να πρόκειται για το πλέον φυσικό πράγμα στον κόσμο, προσέρχονται στα προσκυνητάρια του Ιερού Ναού και ασπάζονται με περισσή ευλάβεια τις άγιες εικόνες, μη αναλογιζόμενοι ότι πριν λίγο κοινώνησαν και έλαβαν μέσα στο αίμα τους Αυτόν τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Προσοχή, λοιπόν! Αφού κοινωνήσουμε, ποτέ μα ποτέ δεν ασπαζόμαστε το χέρι του ιερέα – λειτουργού, ουδέποτε. Λάβαμε εντός μας τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Μέλημά μας, τώρα, να διατηρήσουμε όσο μπορούμε καθαρότερα και με όλες τις αισθήσεις μας αυτή την αγαστή σκέψη: μάς αξίωσε ο Πανάγιος Θεός να καταστούμε κοινωνοί των Αχράντων Μυστηρίων! Δεν ασπαζόμαστε, λοιπόν, μετά τη Θεία Κοινωνία ούτε το χέρι του ιερέα ούτε τις ιερές εικόνες του Ναού.
Μάλιστα δε, πολλοί ευσεβείς χριστιανοί, στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν όσο γίνεται περισσότερο αλώβητη και άσβεστη αυτή την ανάμνηση της Θείας Κοινωνίας, για τις αμέσως επόμενες ημέρες της Θείας Μεταλήψεως, προσέχουν με ευλογημένη εμβρίθεια όσα εξέρχονται από το στόμα τους, ακόμη και τις όποιες σταγόνες σιέλου, προκειμένου να μην καταπατηθούν ή εμπέσουν σε ακάθαρτα μέρη.
Μετά τη Θεία Κοινωνία, ας μη λησμονούμε ποτέ: το αίμα μας είναι Αίμα Χριστού και το σώμα μας Σώμα Χριστού. Να μην αποτυπώνουμε, λοιπόν, το Αίμα του Χριστού, το οποίο προ ολίγου δεχθήκαμε, στο χέρι του Ιερέα ή, ακόμη χειρότερα, επί των ιερών εικόνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου