Κι έρχεται μια μέρα που σκάει η οβίδα στα χέρια σου και ο πόνος πατάει το κουμπί της « Επανεκκίνησης » στη ζωή σου. Κοιτάς τα συντρίμμια και λες τώρα εγώ πρέπει με αυτά να ξεκινήσω από την αρχή, τώρα πρέπει να βαδίσω στον μονόδρομο που ανοίχτηκε. Σε αυτήν την περίπτωση δεν έχεις το δικαίωμα να κοιτάξεις ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ούτε πίσω, παρά μόνον μπροστά και ψηλά. Έρχεται η ώρα που η απώλεια του αγαπημένου σου προσώπου σε καλεί να κολυμπήσεις στα βαθιά νερά του ωκεανού, χωρίς αναπνευστήρα.Από πού να ξεκινήσεις; Κοιτάς ψηλά και Του μιλάς, ναι.. πρόσεχε.. δεν πρέπει να τον ρωτήσεις τον Θεό, γιατί έγινε.. Γιατί έχασα τον άνθρωπό μου; Όχι! Δεν πρέπει να ρωτήσεις γιατί.. Δεν μπορείς να τα βάλεις μαζί Του.. Πρέπει να σκεφτείς πως ήρθε η μεγάλη ώρα, ήρθε η μεγαλειώδης στιγμή σου..ήρθε η ευκαιρία σου, σου χτυπάει την πόρτα και σε καλεί: Άνθρωπε θα σηκώσεις τον Σταυρό σου; Ήρθε η ώρα σου..ή όχι; Είμαι εδώ..Ο Θεός ποτέ, μα ποτέ δεν επιτρέπει να έρθει μια δοκιμασία, χωρίς να γνωρίζει πως μπορείς να τη σηκώσεις. Αυτή η δοκιμασία, αυτός ο Σταυρός είναι που θα σε κάνει να σκύψεις για τον βολέψεις στις πλάτες σου και να τον κουβαλήσεις αγόγγυστα και σκυφτά..σκυφτά, με ταπείνωση, με χαρά επειδή επιτέλους κατάλαβες , για ποιο λόγο οι πόρτες του Παράδεισου είναι χαμηλές, επειδή για να μπεις, πρέπει να σκύψεις, φέροντας τον Σταυρό σου.
Όχι! Μην αρνηθείς τον Σταυρό σου..αυτός ο Σταυρός θα γυαλίσει την ψυχή σου, θα την ζεστάνει, θα την μαλακώσει, σαν το χρυσάφι θα γίνει..έχει θέλημα Θεού μέσα..Άμα ζητήσεις τη βοήθεια Του, θα σηκώσεις τον Σταυρό σου μαζί με την Χάρη Του.. Ω Χριστέ μου..παιδεύεις τα παιδιά σου, επειδή τα αγαπάς πολύ..Μας δίνεις « ...τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών… » κι όχι « …τα καλά και συμφέροντα ταις ζωαίς ημών … ».. Μη λυγίσεις άνθρωπε! Πάρε τον Σταυρό σου, με χαρά! Μην απορείς που διαβάζεις αυτές τις αράδες..όχι δεν είμαι τρελή… με χαρά ο Σταυρός..ναι με χαρά, με σιωπή, με προσευχή, με δάκρυα φυσικά, αφού πονάς..μα ταυτοχρόνως λυτρώνεσαι..Σήκωσε τον Σταυρό σου, όχι με μεμψιμοιρία, όχι με κατήφεια και γκρίνια..δεν ταιριάζει στον χριστιανό η απελπισία! Μην ασχολείσαι με τους γύρω σου, το τι λένε, τι σχολιάζουν για σένα, τα ρούχα σου κτλ..κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα από σένα τον Πόνο, τέλος. Στήριξε τους γύρω σου, αυτούς που κι αυτοί πονούν και λυγίζουν..όχι μη φοβάσαι! Δεν έχασες το στήριγμά σου! Τώρα πια έχεις ακόμη πιο δυνατά στηρίγματα, στην ζωή σου..τον Θεό, την Παναγία, τους Αγίους! Άκουσε με..ζήτα τους απλά, καρδιακά, βελούδινα τη βοήθειά τους και ω του θαύματος… δεν θα καταλάβεις πώς θα έρθει..!
« … Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν » λέμε καμιά φορά μηχανικά, κατά τη διάρκεια του εκκλησιασμού μας, ψιθυρίζοντας το Σύμβολο της Πίστεώς μας..μα έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και όχι απλά ψιθυρίζουμε μηχανικά τα λόγια του αλλά νιώθουμε στο πετσί μας κάθε μία του λέξη, βρίσκουμε μέσα στο « Πιστεύω » όλη τη ζωή μας, όλη όμως..!.. Και αυτή ακριβώς η στιγμή συγκλονίζει και σε ταράζει συθέμελα, χωρίς όμως να σε τρομάζει, επειδή έχει μέσα της το θέλημα του Θεού. Το κέντρο της ζωής πλέον γίνεται η Ανάσταση Του, η νίκη του θανάτου, η ζείδωρος ελπίδα πως, παρ’ όλο που έχασες το αγαπημένο σου πρόσωπο, τίποτα δεν έχει χαθεί !! Δεν υπάρχει καλύτερο στήριγμα την ώρα του πόνου από τον Θεό, την Παναγία και τους Αγίους..οι άνθρωποι απογοητεύουν, ακόμη και ο ίδιος μας ο εαυτός μας απογοητεύει, ο Χριστός όμως δεν θα σε απογοητεύσει ποτέ..είναι Πατέρας, είναι Φίλος, είναι Σύζυγος είναι τα Πάντα..αρκεί να του ζητήσεις βοήθεια και όχι απλά να ελπίζεις αλλά να πιστεύεις στο Έλεός Του.
Kαλλιόπη Γιώγου
Θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου