Η αγάπη του Γέροντα δεν είχε σύνορα, ήταν απεριόριστη. Επεκτεινόταν σ' όλα τα παιδιά του Θεού, σ' όλους τους ανθρώπους, φίλους και εχθρούς.
Μου έλεγε: "Το στεφάνι της αγάπης μας στους φίλους έχει ξένα σώματα (υπολογισμό, ανταπόδοση, ματαιοδοξία, συναισθηματική αδυναμία, εμπαθή συμπάθεια), ενώ το στεφάνι της αγάπης μας στους εχθρούς είναι καθαρό".
Μου έλεγε ακόμη: "Η εν Χριστώ αγάπη μας πρέπει να φθάνει παντού, ακόμη και στους χίπηδες στα Μάταλα.
Ήθελα πολύ να πάω εκεί, όχι για να τους κάνω κήρυγμα ή να τους κατηγορήσω, αλλά για να ζήσω μαζί τους "χωρίς αμαρτίες" και ν' αφήσω να μιλήσει μόνη της η αγάπη του Χριστού, που μεταμορφώνει. Είδα τους χίπηδες και τους λυπήθηκα.
Ήσαν σαν "πρόβατα μή έχοντα ποιμένα".Στο θέμα των κοινωνικών μου σχέσεων, με συμβούλευε: "Δεν πρέπει να κάνεις τον χριστιανικό σου αγώνα με κηρύγματα και αντιδικίες,
αλλά με πραγματική μυστική αγάπη. Όταν αντιδικούμε, οι άλλοι αντιδρούν.Όταν τους αγαπάμε, συγκινούνται και τους κερδίζουμε.
Όταν αγαπάμε, νομίζουμε ότι προσφέρουμε στους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα προσφέρουμε στον εαυτό μας.
Η αγάπη χρειάζεται θυσίες. Να θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, που στην πραγματικότητα είναι του Θεού."
"Όταν αγαπάς το Χριστό, αγαπάς όλους"
Ο Γέροντας Πορφύριος ζούσε την κοινωνία του με τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού.
Γι' αυτό και ήταν ο κατ' εξοχήν άνθρωπος της Εκκλησίας.
"Ο Χριστός είναι η Εκκλησία και η Εκκλησία είναι ο Χριστός, που μας έχει προσλάβει όλους στον Εαυτό Του.
Όταν αγαπάς τον Χριστό, αγαπάς συγχρόνως όλους τους ανθρώπους, χωρίς να ρωτάς αν οι άνθρωποι είναι άξιοι της αγάπης ή ακόμη αν την αποδεχθούν ή την απορρίψουν. Όταν θέλεις να συναντήσεις τον Χριστό, θα Τον βρείς στο χώρο της Εκκλησίας, γιατί εδώ είναι ενωμένη ολόκληρη η ανθρωπότητα με τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού.
Δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με τον Χριστό και να μην τα έχεις καλά με τους άλλους ανθρώπους".
Αυτά και πολλά άλλα συνήθιζε να μας λέγει ο Γέροντας με τον απλό, αλλά χαριτωμένο, χαρούμενο και ευχάριστο τρόπο του.
Με το παράδειγμά του μας δίδασκε, ότι η αγάπη μας στον Χριστό περνάει μέσα από τους άλλους ανθρώπους.
Έλεγε ο Γέροντας:"Η σωτηρία μας, η Βασιλεία του Θεού, ο Παράδεισος είναι ο ίδιος ο Χριστός, δηλ. η Εκκλησία".
(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ. 54-55)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου