Είναι γεγονός, ότι η δυτική νοοτροπία έχει επηρεάσει όλους τους θεσμούς και συμπνίγει σταθερά και μεθοδικά όλες τις αξίες της ζωής. Απ’ αυτή την απειλή δεν ξέφυγε και η Εκκλησία ως γεγονός ζωής. Και αυτό γίνεται δυστυχώς χωρίς ν’ ακούγεται καμιά φωνή διαμαρτυρίας και αντίδρασης απ’ τις πνευματικές δυνάμεις του τόπου μας, οι οποίες όφειλαν να υψώσουν το ανάστημά τους σ’ αυτό τον οδοστρωτήρα και την αλλοίωση της ελληνορθόδοξου ήθους και ζωής.Και όχι μόνο οι θρησκευτικοί, αλλά και οι άλλες οι λεγόμενες κοσμικές δυνάμεις έπρεπε όφειλαν να ν’ αντιδράσουν στο συντελούμενο έγκλημα και να πάρουν θέση μάχης για τι είναι αληθινό και τι κάλπικο, τι είναι αυτό που σώζει και τι καταστρέφει.
Φαίνεται πως δεν είναι αρκετό να επαναπαυόμαστε μόνο σε μια λαϊκή θρησκευτικότητα, η οποία πολλές φορές είναι συναισθηματική και επιφανειακή. Το θέμα είναι τι θα γίνει με τους άλλους, τους μορφωμένους, τους πεπαιδευμένους. Αυτοί θα μείνουν απ’ έξω του νυμφώνος; Διότι η Εκκλησία δεν κινείται επιλεκτικά, αλλά προφέρει ό, τι προσφέρει, προς όλους, διότι επιθυμεί “πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν”.Σήμερα εκείνο που χαρακτηρίζει την εποχή μας είναι το μεγάλο αμάρτημα του μηδενισμού. Το φαινόμενο αυτό του μηδενισμού οδηγεί στο θάνατο την ψυχή και το δρόμο αυτό ακολουθούν δυστυχώς και οι νέοι μας. Ο μηδενισμός οδηγεί τον άνθρωπο σ’ ένα μεταφυσικό κενό, στο οποίο μόνον η Ορθοδοξία μπορεί ν’ απαντήσει πειστικά και σωστικά και να τονώσει το φρόνημα των νεοελλήνων, για ν’ αντισταθούν στις δυνάμεις της μηδενιστικής επιρροής.
Σήμερα που ζούμε αυτές τις φρικιαστικές μορφές της ζωής βουτηγμένοι στον απόηχο του δυτικού διαφωτισμού και του μηδενισμού, είναι η ευκαιρία να δώσει η Εκκλησία μας ιδιαίτερη σημασία στην παραδοσιακή ασκητική και στο πνεύμα των παλαιών και σύγχρονων Γερόντων, οι οποίοι βιώνουν αυθεντικά το ορθόδοξο βίωμα.Φαίνεται πως δεν είναι αρκετή πανεπιστημιακή θεολογία, τα διάφορα θεολογικά συνέδρια με τις σπουδαίες θεολογικές μελέτες και αναλύσεις. Μέσα στις Εκκλησίες δεν πρέπει ν’ ακούγονται μόνο λόγοι περί νηστείας ή μελλοντικών κολαστικών τιμωριών ή ανούσιοι βερμπαλιστικοί λόγοι ή επιστροφή σε μια παράδοση νεκρών τύπων, αλλά σε μια γνήσια παράδοση που σημαίνει ζωή και συνέχεια στο γνήσιο πατερικό πνεύμα. Στροφή στο πνεύμα της άσκησης και της προσευχής, τον καθημερινό αγώνα για τη μεταποίηση της ερημιάς της ψυχής σε εύφορη πνευματική καρποφορία.
Είναι κρίμα ν’ αφήσουμε αυτό το μεταφυσικό κενό της ψυχής να δηλητηριάζεται από τις μηδενιστικές επιρροές. Είναι ανάγκη να πορευθούμε στο δρόμο της θυσίας, της ανιδιοτελούς προσφοράς και διακονίας κατά το πρότυπο του Ιησού Χριστού και το πνεύμα που έχει ορίσει η Εκκλησία μας.Η Ορθοδοξία, που σήμερα τιμάται με ιδιαίτερο και πανηγυρικό τρόπο, έχει στη φαρέτρα της όλες τις απαντήσεις και τα μέσα για την ανάνηψη και αναδόμηση των ψυχών. Και αυτή την Ορθοδοξία οφείλουμε να τη διαφυλάξουμε αλώβητη και ανόθευτη και να τη μεταδώσουμε με μια συστηματική ιεραποστολή μακρυά από κάθε πνεύμα υπεροχικό και αλαζονικό, σε κάθε γωνιά της πολύπαθης πατρίδας μας.
Πρωτ. Γερ-Άγγ. Στανίτσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου