Η Βάπτιση - ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (Για τους γονείς)

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Ἀγαπητοί γονεῖς, 

Ἡ χαρά σας εἶναι μεγάλη καθώς ἑτοιμάζεστε γιά τή βάπτιση τοῦ παιδιοῦ σας. Κι ὅλες οἱ χαρούμενες φροντίδες σας στρέφονται γύρω ἀπό τά βαπτιστικά, τούς καλεσμένους, τόν ἀνάδοχο, τό ὄνομα, τό τραπέζι. 

Ἔχετε ὅμως σκεφτεῖ, ὅσο πλησιάζει ἡ μέρα, τή βάπτιση ὄχι σάν κοινωνικό γεγονός ἀλλά ὡς Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας; 

Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός βεβαιώνει ὅτι «ὅποιος δέν γεννηθεῖ ἀπό τό νερό κι ἀπό τό Πνεῦμα, δέν μπορεῖ νά μπεῖ στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Ἰω. 3,5) γιατί «ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται» (Μάρκ. 16,16). Τό Βάπτισμα δέν εἶναι μιά συμβολική τελετή ἀλλά ἕνα γεγονός μέ ὑπαρξιακές διαστάσεις. 

Στή βάπτιση θά γεννηθεῖ πραγματικά τό παιδί σας! Ἐκεῖ, στήν κολυμβήθρα, τήν πνευματική μήτρα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ παλαιός ἄνθρωπος τῆς φθορᾶς θά πεθάνει καί θά ἀπορριφθεῖ, γιά νά ἀναγεννηθεῖ ὁ νέος τῆς ἀφθαρσίας ὅπως πέθανε καί ἀναστήθηκε ὁ Χριστός. Ἐκεῖ τό παιδί σας θά ἐνσωματωθεῖ στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ὅπως ἕνα κλαδί μπολιάζεται στόν κορμό τοῦ δένδρου. Θά γίνει ναός τοῦ Θεοῦ γιατί τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τά χαρίσματά του θά κατοικήσει πλέον μέσα του. Ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα τό ὄνομά του θά γραφτεῖ στό βιβλίο τῆς ζωῆς, προορισμένο γιά τήν αἰωνιότητα! Ἕνας ἄγγελος θά τό συνοδεύει πλέον σέ ὅλη του τή ζωή ἀχώριστος σύντροφός του σέ κάθε στιγμή καί καμιά δαιμονική ἐνέργεια δέν θά εἶναι σέ θέση νά τό βλάψει. Ὁ Θεός θά ἀκούει προσεκτικά τίς προσευχές του καί τό βλέμμα του θά εἶναι διαρκῶς στραμμένο πάνω του μέ ἰδιαίτερη φροντίδα. 

Στά χέρια σας, πλέον, δέν θά κρατᾶτε ἁπλά τό παιδί σας, πού ἀναμφίβολα εἶναι ἕνα ἀνεκτίμητο δῶρο τοῦ Θεοῦ σέ σᾶς, ἀλλά μιά ζωντανή εἰκόνα τοῦ Θεοῦ· ἕνα μελλοντικό πολίτη τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. 

Χαρεῖτε, λοιπόν, μαζί μέ τό παιδί σας αὐτήν τήν προσωπική του Πεντηκοστή ὅπως οἱ πρώτοι πιστοί, οἱ ὁποῖοι, ὅταν συνειδητοποίησαν τί συνέβη στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, «κατενύγησαν τῇ καρδίᾳ» (Πράξ. 2,37)· γέμισε ἡ καρδιά τους μέ ἱερό δέος, συγκίνηση καί κατάνυξη! Γιατί αὐτό πού ἐξωτερικά μοιάζει μέ ἕνα συνηθισμένο λουτρό πού κάνετε καθημερινά στό παιδί σας, εἶναι ἕνα μεγαλειῶδες ὑπαρξιακό γεγονός μέ αἰώνια προοπτική. Ἔτσι ὅμως συμβαίνει μέ ὅλα τά μυστήρια: μέσα ἀπό ἁπλά ὑλικά στοιχεῖα καὶ συνηθισμένες πράξεις ἐνεργεῖ ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ, πού ἀνακαινίζει καί χαριτώνει ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους. Ἀρκεῖ νά πιστέψουμε καί νά ἐκζητήσουμε τή σωστική χάρη τοῦ Κυρίου. 

ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΒΑΠΤΙΣΗ ;

Μά ποῦ ἀλλοῦ παρά στό πνευματικό σας σπίτι, τόν Ἱερό Ναό τῆς ἐνορίας σας στά ὅρια τῆς ὁποίας κατοικεῖτε! Θά εἶναι μεγάλη χαρά γιά τό παιδί σας, καθώς θά μεγαλώνει καί θά κινεῖται στούς χώρους τοῦ ναοῦ, νά γνωρίζει ὅτι ἐκεῖ βαπτίστηκε· ἐκεῖ ἀναγεννήθηκε πνευματικά. Θά συνδεθεῖ μέ τόν ἱερό χῶρο καί συναισθηματικά, ὅπως ἄλλωστε ὅλοι μας συνδεόμαστε μέ τόν τόπο πού γεννηθήκαμε.

Γι᾽ αὐτό καί δέν πρέπει νά γίνονται βαπτίσεις σέ ἄλλες ἐνορίες. Πολύ περισσότερο δέν ἐπιτρέπεται νά γίνονται βαπτίσεις σέ παρεκκλήσια ἤ ἰδιωτικά παρεκκλήσια «κτημάτων». Στήν ἐνορία σας τηρεῖται Μητρῶο βαπτίσεων ἀπ᾽ ὅπου θά ἐξυπηρετηθεῖτε ὅταν παραστεῖ ἀνάγκη. 

ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΒΑΠΤΙΣΗ ;

Τό Βάπτισμα στήν πρώτη Ἐκκλησία ἐτελεῖτο τήν Κυριακή στή διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας. Ἔτσι, συμμετεῖχε ὅλο τό ἐκκλησίασμα καί ὄχι μόνο κάποιοι συγγενεῖς καί φίλοι. Ἀργότερα -μέ τήν ἀλλαγή συνθηκῶν ζωῆς- τό Βάπτισμα ἀποσπάσθηκε ἀπό τή θεία Λειτουργία καί γίνεται ξεχωριστά καί ἄλλες ἡμέρες καί περιορίστηκε σέ οἰκογενειακό γεγονός. Ὡστόσο, ἡ πλέον κατάλληλη ἡμέρα γιά ἕνα μυστήριο χαρᾶς, ὅπως εἶναι τό Βάπτισμα, παραμένει ἡ Κυριακή. 

• Μήν ἀναβάλλετε τή βάπτιση τοῦ παιδιοῦ σας. Φροντίστε νά εἶναι μικρό, λίγων μηνῶν, γιά νά μή στερεῖται τή χάρη τοῦ μυστηρίου. Γιά νά μή φοβηθεῖ τήν ὥρα τοῦ βαπτίσματος, ἀλλά νά συνεργαστεῖ μέ τόν λειτουργό. 

• Θά πᾶτε στόν Ναό τῆς ἐνορίας σας καί θά καθορίσετε μέ τόν ἐφημέριο τήν ἡμέρα καί τήν ὥρα τοῦ μυστηρίου, προσκομίζοντας καί τό σχετικό ἀντίγραφο τῆς Ληξιαρχικῆς Πράξης Γεννήσεως τοῦ παιδιοῦ.

• Ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου εἶναι ἡ συμφωνία καί ἡ παρουσία καί τῶν δύο γονέων τοῦ παιδιοῦ.

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ 

Συνήθως οἱ φροντίδες πού ἀπορροφοῦν ὅλο τό ἐνδιαφέρον ἀφοροῦν τίς προετοιμασίες γιά πολύ δευτερεύοντα ζητήματα καί μᾶς διαφεύγει ἡ προετοιμασία γιά τό ἴδιο τό Μυστήριο. Προετοιμαστεῖτε γιά τό μεγάλο γεγονός. Ἐμβαθύνετε στό νόημα τοῦ Μυστηρίου μέσα ἀπό τήν ἀνάγνωση ἑνός ἀπό τά τόσα ἀξιόλογα βιβλία πού κυκλοφοροῦν. Προσευχηθεῖτε θερμά γιά τόν κορυφαῖο αὐτό σταθμό τῆς ζωῆς τοῦ παιδιοῦ σας. Ἐπιδιῶξτε νά ἐξομολογηθεῖτε στόν πνευματικό σας καί ἑτοιμαστεῖτε νά κοινωνήσετε στή θεία Λειτουργία ἐκείνης τῆς ἡμέρας. Ἡ πρώτη Ἐκκλησία ὅριζε ὡς ἡμέρα νηστείας τήν παραμονή τοῦ Βαπτίσματος. 

Ο ΑΝΑΔΟΧΟΣ 

Ὁ ρόλος του δέν εἶναι ἁπλά νά φροντίσει γιά τά πρακτικά ζητήματα ἤ νά κάνει δῶρα στό παιδί ἤ γιά νά δημιουργήσουμε κοινωνικές σχέσεις. Ἡ παρουσία του εἶναι οὐσιαστική καί ἀπαραίτητη. Ἐγγυᾶται στήν Ἐκκλησία γιά τόν νεοφώτιστο καί τήν πρόοδό του στήν πίστη. 

Στίς περιπτώσεις τοῦ νηπιοβαπτισμοῦ, ἀναπληρώνει τήν ἔλλειψη βούλησης τοῦ νηπίου, ὁμολογεῖ πίστη ἐξ ὀνόματός του, ἀλείφει μέ τό καθαγιασμένο λάδι, πού ὁ λειτουργός θά ρίξει στίς παλάμες του, τό κεφάλι τοῦ παιδιοῦ καί ὅλο του τό σῶμα. Ἀναλαμβάνει τήν ὑποχρέωση νά συμπράξει μαζί μέ τούς γονεῖς στή χριστιανική ἀνατροφή τοῦ παιδιοῦ. 

Ἔτσι, ἀνάδοχος δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀλλόθρησκος ἤ ἄλλου δόγματος (Ρωμαιοκαθολικός, Προτεστάντης κ.ἄ.), ἤ ἄνθρωπος πού ἀρνεῖται τήν ὀρθόδοξη πίστη καί ὁμολογεῖ ἀθεΐα. Ἐάν εἶναι ἔγγαμος, ὀφείλει ὁπωσδήποτε νά ἔχει τελέσει θρησκευτικό γάμο. Ἐπίσης, νά ἔχει καί τήν κατάλληλη ἡλικία. 

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἀνάδοχος πρέπει νά εἶναι συνειδητό μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ἄνθρωπος μέ ζωντανή πίστη καί συνεπῆ χριστιανική ζωή.

Ὁ ἀνάδοχος πολύ ἐνωρίς θεωρήθηκε ὡς πνευματικός πατέρας τοῦ ἀναδεκτοῦ ἤ τῆς ἀναδεκτῆς. Γι᾽ αὐτό -λόγω τῆς πνευματικῆς αὐτῆς συγγένειας-, δέν μποροῦν νά συνάψουν γάμο. Γάμος ἐπίσης δέν μπορεῖ νά γίνει μεταξύ παιδιῶν πού ἔχουν τόν ἴδιο ἀνάδοχο ἐπειδή θεωροῦνται πνευματικά ἀδέλφια. 

ΤΟ ΟΝΟΜΑ 

Κατά τήν ἀρχαία τάξη τῆς Ἐκκλησίας μας, τό ὄνομα δίδεται στό παιδί τήν ὄγδοη ἡμέρα ἀπό τή γέννησή του. Στό Εὐχολόγιο ὑπάρχει εἰδική ἀκολουθία. Στίς μέρες μας ἡ ὀνοματοδοσία ἔχει συνδεθεῖ ἐθιμικά μέ τό βάπτισμα. Πρέπει ἀπαραίτητα νά εἶναι ὄνομα χριστιανικό γιά νά ἔχει τό παιδί προστάτη του τόν ἅγιο τοῦ ὁποίου φέρει τό ὄνομα. Γιά λόγους ἱστορικῆς συνέχειας ἡ Ἱερά Σύνοδος δέχτηκε νά δίνονται καί ὀνόματα ἀπό τήν ἀρχαιότητα. Ἄλλα ὅμως ὀνόματα δέν πρέπει νά δίνονται. 

Τό ὄνομα εἶναι δηλωτικό τοῦ προσώπου καί ἕνα πρόσωπο ἔχει ...ἕνα ὄνομα! Ἡ ἐπιμονή κάποιων γονέων νά θέλουν νά δώσουν στό παιδί τους δύο καί τρία ὀνόματα εἶναι αὐθαίρετη. Ξεκινᾶ ἀπό μικροσυναισθηματισμούς γιά νά ἱκανοποιήσουν τούς παποῦδες καί τίς γιαγιάδες. Ἄλλοι, ἐνῶ ἔταξαν τό παιδί τους κατά τήν κύηση σέ ἕναν ἅγιο, τήν ὥρα τῆς βάπτισης θέλουν νά δώσουν καί δεύτερο ὄνομα, πράγμα πού ἀθετεῖ τό τάξιμό τους. 

Ἔτσι, καταλήγουμε νά φωνάζουμε τό παιδί ὄχι μέ τό ὄνομά του ἀλλά μέ ἕνα ὑποκοριστικό πού προέρχεται ἀπό τήν κακοποιημένη σύντμηση τοῦ ἑνός ἤ τή σύνθεση τῶν περισσοτέρων ὀνομάτων. 

Τό ὄνομα τοῦ παιδιοῦ σας εἶναι προορισμένο γιά τήν αἰωνιότητα καί αὐτή ἡ προοπτική τοῦ προσδίδει ἱερότητα. Ὡς χριστιανοί ὀφείλουμε νά σεβόμαστε τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά μήν κάνουμε τοῦ κεφαλιοῦ μας. 

Ο ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ 

Ὁ ναός μας εἶναι τόπος ἱερός, ἀφιερωμένος στή λατρεία τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό σεβόμαστε τήν ἱερότητα καί τήν αἰσθητική τοῦ ναοῦ. Καμιά «διακοσμητική» ἐπέμβαση δέν εἶναι ἐπιτρεπτή στήν ἁγία κολυμβήθρα, τόν διάδρομο τοῦ ναοῦ, τόν πρόναο καί γενικά τόν ἐσωτερικό ἤ τόν ἐξωτερικό χῶρο τοῦ ναοῦ. Μπορεῖτε νά βάλετε μία ἤ δύο ἀνθοστῆλες στόν σολέα. Τίποτε ἄλλο! 

Ὅλα τά ἄλλα πού «πρέπει»(;) νά ἀγοράσετε, χρησιμοποιῆστε τα στόν χῶρο πού θά παραθέσετε τό γεῦμα στούς καλεσμένους καί συγγενεῖς σας, ὄχι ὅμως στόν ναό! Θυμηθεῖτε ὅτι ἡ μόνη φορά κατά τήν ὁποία ὁ Κύριος ἐπέδειξε ἱερή ἀγανάκτηση ἦταν ὅταν διαπίστωσε τή βεβήλωση τοῦ ναοῦ! 

Τό ἴδιο ἰσχύει γιά τίς φωτογραφήσεις καί τά βίντεο τά ὁποῖα ἐπιτρέπονται κατ᾽ οἰκονομίαν τὴν ὥρα τοῦ Μυστηρίου. Ὅμως οἱ ἐπαγγελματίες ἤ οἱ ἐρασιτέχνες φωτογράφοι καί λῆπτες πρέπει νά ἐνεργοῦν μέ διακριτικότητα, μέ σεβασμό πρός τό τελούμενο μυστήριο, χωρίς νά ἐνοχλοῦν καί χωρίς νά μεταβάλλουν τόν Ἱερό Ναό σέ στούντιο. 

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ 

Συχνά γινόμαστε μάρτυρες ἀπαράδεκτης συμπεριφορᾶς στόν ναό κατά τήν τέλεση μιᾶς βάπτισης. Ἤρθαμε μέ τή θέλησή μας γιά ἕνα δικό μας ἄνθρωπο· γιά νά προσευχηθοῦμε στόν Θεό νά στείλει τή χάρη του. Καί ἀντί τῆς προσευχῆς αὐτό πού παρατηροῦμε εἶναι ὁ θόρυβος, οἱ συζητήσεις, ὁ ἐνδυματολογικός σχολιασμός, ἡ ἀδιαφορία, οἱ ἄσκοπες μετακινήσεις. 

Ἄν ζούσαμε ἄραγε στήν ἐποχή τοῦ Κυρίου καί μᾶς προσκαλοῦσε νά παραβρεθοῦμε στή βάπτισή Του στόν Ἰορδάνη, ἐκεῖ ὅπου ἔκανε αἰσθητή τήν παρουσία της ἡ Ἁγία Τριάδα, μέ τί εἴδους ἐμφάνιση θά πηγαίναμε καί μέ ποιό τρόπο θά στεκόμασταν καί πῶς θά συμμετείχαμε; Καί στή βάπτιση τοῦ παιδιοῦ σας ὅμως θά ἐπαναληφθεῖ τό ἴδιο συγκλονιστικό γεγονός! Στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδας βαπτίζεται! Τό Ἅγιο Πνεῦμα παρίσταται ἀοράτως. Ἐκεῖνο ἐνεργεῖ τήν πνευματική ἀναγέννηση τοῦ βρέφους. 

Ὁ Ἱερός Ναός δέν εἶναι τόπος ἐπίδειξης ἀλλά ἐπικοινωνίας μέ τόν Θεό. Ἡ ματαιοδοξία, ἡ χλιδή, ἡ ἐξεζητημένη ἕως καί προκλητική ἐνδυμασία δέν συμβιβάζονται μέ τή χριστιανική μας ἰδιότητα καί προκαλοῦν τήν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ! Ἄλλωστε ἀποτελεῖ σχῆμα ὀξύμωρο νά ἐρχόμαστε στόν ναό γιά νά βαφτίσουμε τό παιδί μας, πού σημαίνει νά ντυθεῖ «ἔνδυμα ἀφθαρσίας», καί τήν ἴδια στιγμή ἐμεῖς μέ τή δική μας «ἐνδυμασία» καί συμπεριφορά νὰ προσβάλλουμε τήν ἱερότητα τοῦ μυστηρίου καί νά προβάλλουμε τήν πνευματική γύμνια τῆς ψυχῆς μας! 

ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΑΠΤΙΣΗ 

Ἡ ἀπόλουση. Τό νερό τῆς κολυμβήθρας εἶναι ἁγιασμένο. Γι᾽ αὐτό καί δέν καταλήγει στήν ἀποχέτευση ἀλλά στό χωνευτήρι τοῦ ναοῦ. Τό ἴδιο πρέπει νά γίνει καί μέ τά νερά ἀπό τό πρῶτο μπάνιο τοῦ παιδιοῦ σας μετά τρεῖς ἡμέρες, καθώς καί τά πρώτα νερά ἀπό τό πλύσιμο τῶν ρούχων του τά ὁποῖα θά πλύνετε σέ μιά μικρή λεκάνη. 

Ἄν πρακτικά δέν μπορεῖτε νά τά φέρετε στό χωνευτήρι τοῦ ναοῦ, τουλάχιστον ἀδειάστε τα στόν κῆπο γιά νά ἀπορροφηθοῦν στό ἔδαφος. Βλέπετε ἡ εὐλάβεια χωρίς νά ἐκπίπτει σέ τυπολατρία, γνωρίζει νά προσέχει καί τίς λεπτομέρειες. 

Ἡ θεία κοινωνία. Τά νήπια καί τά μικρά παιδιά, βαπτισμένα καί μυρωμένα, ἔχουν ἀνάγκη τή συχνή Θεία Κοινωνία καί ὄχι μόνο «τίς τρεῖς ἑπόμενες Κυριακές» μετά τή βάπτισή τους. Ὅταν τά φέρνετε τακτικά στόν ναό γιά νά κοινωνοῦν τούς προσφέρετε ἀπό τήν τρυφερή αὐτή ἡλικία τήν οὐράνια τροφή τῆς ψυχῆς. Χαριτώνονται. Τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ τά φυλάσσει ἀπό κάθε κακό. Ἐπίσης μαθαίνουν νά ζοῦν ὡς παιδιά τοῦ Θεοῦ, συνηθίζουν καί δέν φοβοῦνται οὔτε ἀντιδροῦν, ὅπως συμβαίνει μέ κάποια παιδιά πού οἱ μητέρες τά φέρνουν σπάνια γιά νά κοινωνήσουν.

Ἡ κατήχηση. Ἡ ζωή προέρχεται μόνο ἀπό ζωή. Αὐτό ἰσχύει ὄχι μόνο γιά τή βιολογία, ἀλλά καί γιά τήν πίστη. Τή δική σας βιωματική πίστη καλεῖστε νά μεταδώσετε στό παιδί σας καί νά τήν αὐξήσετε. 

Μέσα σ᾽ ἕνα χαρούμενο κλίμα ἐμπιστοσύνης καί ἐλευθερίας, θά τό μάθετε νά κάνει τόν σταυρό του, νά ψελλίζει τίς πρῶτες προσευχές του, θά τοῦ διαβάζετε ὄμορφες διδακτικές βιβλικές ἱστορίες, θά βιώσει μαζί σας τόν ἐκκλησιασμό, τή λειτουργική καὶ μυστηριακή ζωή, τό μυστήριο τῆς πίστεως! 

Ἀργότερα θά συνδέσετε τό παιδί σας μέ τήν ἐκκλησιαστική κατήχηση τῆς ἐνορίας σας καί θά ἐπιμεληθεῖτε τή συμμετοχή του στίς κατηχητικές συνάξεις τῆς ἐνορίας σας. Εἶναι ὁ χῶρος ὅπου μέ τήν κατάλληλη διαπαιδαγώγηση, θά θωρακιστεῖ πνευματικά τό παιδί σας καί θά γνωρίσει τίς ἀλήθειες τῆς χριστιανικῆς πίστεώς μας. Ἡ σύνδεσή του, ἐπίσης, μέ ἕνα καλό πνευματικό Πατέρα θά τό βοηθήσει νά ἀποκτήσει μιά ὑγιή καί ἰσορροπημένη προσωπικότητα. Νά γίνει ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ἕνας ἀληθινός ἄνθρωπος τοῦ Πνεύματος. 

Ἄν σέ κάποια ἀπ᾽ ὅλα αὐτά νιώθετε πώς ὑστερεῖτε, ἡ φροντίδα σας γιά τή χριστιανική ἀνατροφή τοῦ παιδιοῦ σας σᾶς δίνει τήν εὐκαιρία νά καταρτιστεῖτε καί σεῖς πνευματικά. Ἀξιοποιεῖστε τό μοναδικό προνόμιο πού ἔχετε ὡς γονεῖς νά ξαναγίνετε παιδιά μαζί μέ τά παιδιά σας καί νά μεγαλώσετε μαζί τους ἔχοντας τήν ὡριμότητα τῶν μεγάλων. Ἡ διαπαιδαγώγηση τοῦ παιδιοῦ σας κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ θά γίνει ἡ ὀμορφότερη καί ἱερότερη καθημερινή σας λειτουργία.

Ἡ ὀνομαστική ἑορτή. Οἱ ὀρθόδοξοι δέν γιορτάζουμε τή βιολογική γέννησή μας ὅπως οἱ ξένοι στά γενέθλια, ἀλλά τήν πνευματική ἀναγέννησή μας πού ἔγινε στή βάπτισή μας μέ τήν ὀνομαστική μας γιορτή. Τά γενέθλια εἶναι συνδεδεμένα μέ τόν χρόνο καί τή φθορά, ἐνῶ ἡ γιορτή εἶναι συνδεδεμένη μέ τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου πού νίκησε τόν χρόνο καί τή φθορὰ καί ζεῖ στήν αἰωνιότητα. Ἔτσι μέ τή γιορτή μας τήν προγευόμαστε κι ἐμεῖς. Ἡ ὀνομαστική γιορτή ἀκόμη δέν εἶναι ἀτομική μας ὑπόθεση ὅπως τά γενέθλια, ἀλλά ἐκκλησιαστικό γεγονός, γιατί τήν ἴδια ἡμέρα γιορτάζουν μαζί μας καί πολλοί ἄλλοι πιστοί, ἀδελφοί μας, ποὺ ἔχουν τὸ ἴδιο ὄνομα μ᾽ ἐμᾶς· γιορτάζει ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία. 

Επιτρέπεται να δίνουμε δύο όνοματα κατα τη διάρκεια του Μυστηρίου του Βαπτίσματος;

Είναι μια συνήθεια που εσφαλμένα έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια. Οι γονείς, ένεκα κοινωνικών και προσωπικών κινήτρων, ονοματίζουν τα παιδιά με δύο όνοματα, χωρίς να αντιλαμβάνονται στην πράξη οτι με την κίνηση τους αυτή, προσβάλουν τους Αγίους, τα ονόματα των οποίων επικαλούνται και εμμέσως εμπαίζουν το Μυστήριο. Η ονοματοδοσία έχει σκοπό να παρακινήσει τον νεοβαπτισμένο να ομοιάσει και να μιμηθεί τις αρετές του Αγίου που φέρει το όνομα. Αρκεί λοιπόν ένας ΄Αγιος, ένα όνομα, φθάνει το τελευταίο να είναι ορθόδοξο.

Οδηγίες για την Τέλεση Βάπτισης

Έλληνες Ορθόδοξοι γονείς, προκειμένου να βαπτίσουν το παιδί τους, πρέπει να ενεργήσουν ως εξής:

1. Γενικά

α) Σε όποιον Ναό και αν τελέσουν το Μυστήριο, πρέπει οπωσδήποτε να προκαθορίσουν εγκαίρως, την ημέρα και ώρα τέλεσής του με τον Εφημέριο.

β) Πριν την ώρα της Βάπτισης η νωρίτερα να προσκομίσουν στον Εφημέριο, την Ληξιαρχική Πράξη γέννησης του παιδιού, η οποία έχει εκδοθεί από το Δήμο, στον οποίο έχει δηλωθεί η γέννησή του. 

γ) Εάν επιθυμούν να τελέσουν το Μυστήριο όχι στο Ναό της Ενορίας τους,

(πράγμα το οποίο ποιμαντικώς δεν ενδείκνυται), αλλά σε άλλη Ενορία, τότε πρέπει να ζητήσουν από τον Εφημέριο της Ενορίας τους να μεταβιβάσει την Ληξιαρχική Πράξη γέννησης του παιδιού, στο Ναό όπου θα τελεσθεί το Μυστήριο. Συνιστάται να τελείται το Μυστήριο στο Ναό της Ενορίας κατοικίας του νηπίου, αφού εκεί θα συνεχίσει να έχει την Εκκλησιαστική αναφορά και συναναστροφή του. 

δ) Ο Ιερέας που τέλεσε το Μυστήριο εκδίδει Δήλωση Βαπτίσεως.

ε) Η Δήλωση Βαπτίσεως κατατίθεται, εντός μηνός στο Ληξιαρχείο του Δήμου, όπου είναι εγγεγραμμένη η γέννηση του παιδιού. 

στ) Ανάδοχος του παιδιού δεν μπορεί να γίνει αλλόδοξος η αλλόθρησκος, αλλά και Ορθόδοξος, ο οποίος έχει τελέσει μόνο πολιτικό Γάμο.

ζ) Τέκνα προερχόμενα από γονείς που έχουν τελέσει μόνο πολιτικό γάμο, βαπτίζονται εφόσον ο Ανάδοχος εγγυάται την κατήχηση του νεοφωτίστου.

2. Ειδικές περιπτώσεις

α) Σε περίπτωση που με δικαστική Απόφαση, την επιμέλεια του παιδιού έχει ο ένας γονεύς η Κηδεμόνας για την τέλεση του Μυστηρίου και την Ονοματοδοσία απαιτείται Υπεύθυνη Δήλωση του ετέρου γονέα ότι συμφωνεί η σε κατάσταση Κηδεμονίας, αμφοτέρων των γονέων, ότι συμφωνούν.

β) Σε περίπτωση διαφωνίας των γονέων, για το Βάπτισμα η την Ονοματοδοσία μπορεί αυτά να γίνουν κατόπιν Δικαστικής Αποφάσεως.

Προσοχή! Δικαστική απόφαση, η οποία αναθέτει μόνο την επιμέλεια του τέκνου, προσωρινή η μη, στον ένα εκ των δύο γονέων, δεν καλύπτει τον Εφημέριο για την τέλεση Βαπτίσεως.

γ) Για κάθε περίπτωση, πριν το βάπτισμα ανηλίκου, οι γονείς, με επίδειξη της αστυνομικής ταυτότητός τους, για την συμφωνία των στοιχείων τους με την Ληξιαρχική πράξη, υπογράφουν ενώπιον του Εφημερίου για το θρήσκευμα και το όνομα του νηπίου.

Σε περίπτωση απουσίας ενός γονέως, ο εφημέριος μπορεί να τελέσει το Μυστήριο του Βαπτίσματος, όταν ο έτερος γονεύς προσκομίσει θεωρημένο αντίγραφο είτε της ληξιαρχικής πράξεως θανάτου είτε της σχετικής δικαστικής απόφασης, βάσει των οποίων ο απουσιάζων γονεύς κηρύττεται ρητώς άφαντος η έκπτωτος από τη γονική μέριμνα.

δ) Σε περίπτωση απουσίας του ενός γονέως λόγω ευλόγου κωλύμματος (ασθενείας, αποδημίας κλπ.), τότε ο Εφημέριος μπορεί να προχωρήσει στην τέλεση του Βαπτίσματος, εφ'όσον εκ μέρους του απόντος γονέως υποβληθεί είτε βεβαίωση ενώπιον συμβολαιογράφου είτε υπεύθυνη δήλωση με το γνήσιο της υπογραφής θεωρημένο, ότι συγκατατίθεται για την βάπτιση του τέκνου κατά το Ορθόδοξο δόγμα και με το συγκεκριμένο όνομα.

στ) Σε περίπτωση διάστασης η διαζυγίου η όταν η μητέρα του ανήλικου τέκνου επικαλείται ότι πατέρας του τέκνου είναι άλλος από τον αναγραφόμενο στην Ληξιαρχική πράξη γεννήσεως, ο Εφημέριος 1) οφείλει να αναζητήσει τον πατέρα, το όνομα του οποίου αναγράφεται στην ληξιαρχική πράξη και να λάβει την συγκατάθεσή του γραπτώς 2) αν έχει προσβληθεί η πατρότητα η έχει αναγνωρισθεί το τέκνον εκούσια, ο Εφημέριος μπορεί να δεχθεί ως πατέρα τον προσδιοριζόμενον υπό του Ληξιαρχείου, δια νεωτέρας σημειώσεως και διορθώσεως επί της ληξιαρχικής πράξης γεννήσεως.

ζ) Σε περίπτωση άγαμης μητέρας, επειδή αυτή ασκεί μόνη της τη γονική μέριμνα, ο Εφημέριος μπορεί να τελέσει την Βάπτιση και να δώσει όνομα, εφ'όσον η άγαμη μητέρα συμπληρώσει Υπεύθυνη Δήλωση του Ν.1599/86, με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής της, στην οποία θα δηλώνει υπευθύνως ότι ασκεί αποκλειστικώς τη γονική μέριμνα επί του ανήλικου τέκνου της, ότι δεν υφίσταται δικαστική απόφαση, η οποία να απονέμει δικαίωμα ασκήσεως γονικής μέριμνας και στον πατέρα του ανήλικου τέκνου και, τέλος, ότι επιθυμεί το ανήλικο τέκνο της να βαπτισθεί κατά το Ορθόδοξο δόγμα και να λάβει συγκεκριμένο όνομα.

η) Η αναγραφή στο βιβλίο Βαπτίσεων ενός Ονόματος, η εκφώνηση όμως δύο ονομάτων, κατά την Κατήχηση και την τριπλή Κατάδυση δεν επιτρέπεται, ενέχει δε τον κίνδυνο ο Εφημέριος να διωχθεί ποινικώς.

Για την προσέλευση στην Ορθόδοξη Εκκλησία ΕΤΕΡΟΔΟΞΩΝ και ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ

Α' ΕΝΗΛΙΚΕΣ

Στην περίπτωση που Ετερόδοξος η Αλλόθρησκος θελήσει να ενταχθεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ισχύουν τα εξής:

α) Εάν είναι Ρωμαιοκαθολικός, χρίεται δια του Αγίου Μύρου.

β) Εάν είναι Προτεστάντης και ΕΧΕΙ Τριαδικό Βάπτισμα, χρίεται δια του αγίου Μύρου.

γ) Εάν είναι Προτεστάντης και ΔΕΝ έχει Τριαδικό Βάπτισμα (βλ.Σημ.), βαπτίζεται κανονικά.

δ) Εάν είναι αλλόθρησκος (Μουσουλμάνος, Βουδιστής, κλπ.) η άθρησκος βαπτίζεται.(βλ.Ενότητα Γ').

Σημείωση Πρόκειται για αιρετικές παραφυάδες, μερικές από τις οποίες είναι και οι εξής: Αγαπινισμός, Αδελφοί ελευθέρου Πνεύματος, Αντβεντισταί της Εβδόμης Ημέρας, Βοημοί Αδελφοί, Εκκλησία του Θεού της Πεντηκοστής, Καθαροί, Κουάκεροι, Μορμόνοι, Χριστάδελφοι, τα Παιδιά του Μω, Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής, Αντιτριαδικές Πεντηκοστιανές Ομάδες (Κοινωνία των Μαθητών του Χριστού, Ανανεωμένοι Χριστιανοί κλπ), υπερκοινοτικές Πεντηκοστιανές Κινήσεις (Ευαγγελική Αδελφότης η Πεντηκοστή, Πανελλήνιος Χριστιανική Αδελφότης) κλπ.

Β' ΝΗΠΙΑ

1. Ετερόδοξοι η Αλλόθρησκοι γονείς, υποβάλλουν σχετική αίτηση -Υπεύθυνη Δήλωση, ξεχωριστή ο καθένας τους, με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής, στον Εφημέριο της Ενορίας της κατοικίας τους στην οποία αναφέρουν ότι επιθυμούν το νήπιό τους να βαπτισθεί.

2. Σε περίπτωση που στην προσκομιζόμενη Ληξιαρχική Πράξη γεννήσεως σημειώνεται συγκεκριμένο όνομα, ο Εφημέριος δεν επιτρέπεται να μεταβάλει το δοθέν όνομα, ούτε να προσθέσει άλλο από το αρχικώς δοθέν, η σε περίπτωση δύο ονομάτων, να αφαιρέσει το ένα.

Εάν οι γονείς ασκούν αφόρητη πίεση επί του Εφημερίου για μεταβολή του δοθέντος ονόματος, ο Εφημέριος οφείλει να ζητήσει υπεύθυνη Δήλωση ξεχωριστή από τον κάθε γονέα, με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής, στην οποία ο κάθε γονεύς, θα δηλώνει ότι επιθυμεί το παιδί του να βαπτισθεί κατά το Ορθόδοξο δόγμα και να λάβει συγκεκριμένο όνομα.

Ο Εφημέριος, επίσης, προειδοποιεί τους γονείς πριν το Βάπτισμα, ότι εφ’ όσον στη Δήλωση Βαπτίσεως αναγραφεί άλλο όνομα, άσχετο απ’ αυτό της Ληξιαρχικής Πράξης, το αρμόδιο Ληξιαρχείο θα τους παραπέμψει στο αντίστοιχο Πρωτοδικείο, προς έκδοση δικαστικής απόφασης, η οποία θα διευκρινίζει ποιό από τα δύο ονόματα ισχύει.

3. Σε περίπτωση που ο ένας μόνο γονέας επιθυμεί την Βάπτιση, απαιτείται Δικαστική Απόφαση.

4. Απαραιτήτως, πρέπει να υπάρχει Ορθόδοξος Ανάδοχος (Νονός) ο οποίος και θα αναλάβει μεταβαπτισματικά την Κατήχηση του ανηλίκου.

Γ' ΕΝΗΛΙΚΕΣ

1) Ο Ετερόδοξος η Αλλόθρησκος συμπληρώνει Αίτηση Βαπτίσεως, στην οποία καταγράφει όλα τα προσωπικά στοιχεία του (όνομα, διεύθυνση, θρήσκευμα, Χώρα προέλευσης κλπ) στην οποία αναφέρει ότι επιθυμεί να γίνει, Χριστιανός Ορθόδοξος αβιάστως και ελευθέρως και την οποία υποβάλλει στον ενοριακό Ναό, της περιοχής κατοικίας του.

2) Ο Εφημέριος διαβιβάζει την Αίτησή στην Ι. Αρχιεπισκοπή, δηλώνοντας, ότι ο Αιτών επιθυμεί να ενταχθεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και εισηγείται να Κατηχηθεί και να Βαπτισθεί.

3) Η Αρχιεπισκοπή εγκρίνει την Αίτηση και καθορίζει τον Κατηχητή, καθώς και τον χρόνο της Κατήχησης και της Βάπτισης.

4) Μετά την τέλεση του Βαπτίσματος ο Νεοφώτιστος Έλληνας, καταθέτει τη Βεβαίωση Βαπτίσεως στον Δήμο, όπου είναι εγγεγραμμένος. Σε περίπτωση Αλλοδαπών, ο Νεοφώτιστος κρατά την Βεβαίωση Βαπτίσματος προς πιστοποίηση του Θρησκεύματος όπου δει.

Το ιερό Μυστήριο του Χρίσματος.Τι είναι;

Στο μυστήριο του Χρίσματος σφραγίζεται ο πιστός με το Άγιο Μύρο για να λάβει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Η αναγέννηση του αγίου Βαπτίσματος είναι πλήρης. Αλλά, ο νεοφώτιστος είναι «νήπιος εν Χριστώ» και έχει ανάγκη βοηθείας, που δίδεται σ’ αυτόν με το Άγιο Πνεύμα κατά την τέλεση του Χρίσματος. 

Το έργο του Αγίου Πνεύματος στο νεοφώτιστο είναι η ειδική και ποικίλη χάρη, που αρχίζει σαν «Σφραγίδα δωρεάς Πνεύματος Αγίου».

Όλα τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας θεμελιώνονται επάνω στις ιερές και αλάθητες σελίδες του Ευαγγελίου. Οι ιδρυτικοί, όπως λέγονται, λόγοι των Μυστηρίων είναι λόγοι αυτού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ή των αγίων Μαθητών και συνεχιστών του έργου Του. Μέσα σ’ αυτά είναι και το Χρίσμα.

Το Χρίσμα είναι το Μυστήριο που ακολουθεί μετά το Βάπτισμα, με το όποιο «γεμίζει ο νεοφώτιστος από το Άγιο Πνεύμα, το όποιο τον ενισχύει και τον κατευθύνει στην πνευματική ζωή». Το Μυστήριο του Χρίσματος βασίζεται στα εξής θεόπνευστα λόγια του Κυρίου: «ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος. Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος ου έμελλαν λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν» (Ίωάν. ζ’ 38-39). Είπε δηλαδή ο Κύριος ότι, όσοι θα πίστευαν σ΄ Αυτόν, θα έπαιρναν το Άγιο Πνεύμα. Αυτό δε ακριβώς το Άγιο Πνεύμα χορηγείται με το Μυστήριο του Χρίσματος. Το Βάπτισμα μας εξαγνίζει και μας παρέχει την δυνατότητα να δεχθούμε το Χρίσμα και δι’ αυτού το Άγιο Πνεύμα.

Στην πρώτη Εκκλησία οι Απόστολοι έβαζαν τα χέρια τους πάνω στα κεφάλια των βαπτιζομένων για να τους μεταδώσουν την Χάρη του Αγ. Πνεύματος. Όμως με την πάροδο του χρόνου και καθώς αύξανε ο αριθμός των πιστών, η επίθεση των χειρών αντικαταστάθηκε με την τέλεση του χρίσματος κατά την οποία ο ιερέας χρίει σταυροειδώς τα μέλη του σώματος του βαπτιζόμενου με Άγιο Μύρο (μίγμα ελαίου με άλλες 40 αρωματώδεις ουσίες οι οποίες συμβολίζουν τα χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος ) εκφωνώντας σε κάθε χρίση την ευχή: «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος αγίου. Αμήν».

Το Χρίσμα είναι ένα μυστήριο που συνδέεται πλέον άμεσα με το Βάπτισμα. Γίνεται αμέσως μετά το βάπτισμα, όπως αμέσως μετά την ανάδυση του Χριστού στον Ιορδάνη κατέβηκε το Πνεύμα το Άγιο με μορφή περιστεριού. Με το Χρίσμα ο άνθρωπος δεν αποτελείται πλέον μόνο από σώμα και ψυχή, αλλά και από τη Χάρη του Αγ. Πνεύματος.

Με το μυστήριο του Χρίσματος το Άγιο Πνεύμα επισκιάζει τον νεοφώτιστο. Τον ενισχύει. Τον οπλίζει στους αγώνες του ενάντια στο διάβολο. Μεταδίδονται στον χριόμενο ανεξίτηλα στην ψυχή του τα χαρίσματα του Αγη. Πνεύματος. Ολόκληρος ο άνθρωπος γίνεται τώρα ναός του Θεού.

Το Χρίσμα δεν είναι συμπλήρωμα του μυστηρίου του Βαπτίσματος, αλλά ένα ιδιαίτερο, αυτοτελές μυστήριο. Τα μυστήρια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος γίνονται μια φορά για τον καθένα μας και δεν επαναλαμβάνονται. Όπως η φυσική γέννηση του ανθρώπου γίνεται μία και μόνη φορά, έτσι και η πνευματική μας αναγέννηση μέσω του Βαπτίσματος και του Χρίσματος μια μόνο φορά επιτελείται.

Τα αισθητά σημεία του Μυστηρίου

Τα σημεία αυτά είναι τέσσερα:

1. Το άγιο Μύρο – έλαιον από σαράντα αρώματα, που δηλώνουν «αισθητά» τα ποικίλα χαρίσματα του Άγιου Πνεύματος.

2. Η ευχή του Ιερέα.

3. Ηχρίση των κυρίων μερών του σώματος και

4. Τα λόγια του Ιερέα: «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου. Αμήν».

Με τα «σημεία» αυτά ο Ιερέας δεν «τελεί» το Μυστήριο αυτό όπως τ’ άλλα, αλλά μεταδίδει το Άγιο Πνεύμα.

Το Άγιο Μύρο

Το Άγιο Μύρο συμβολίζει την «ευωδία της Αγιοσύνης του Αγ. Πνεύματος» και την «ευωδία» του Χριστού.

Το Άγιο Μύρο έχει ως πρώτη ύλη του το λάδι. Παρασκευάζεται την Μεγάλη Πέμπτη –όταν χρειάζεται, συνήθως κάθε 10 χρόνια περίπου- στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί το παραλαμβάνουν όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Τα πολλά αρώματα συμβολίζουν την ποικιλία των χαρισμάτων που χορηγεί στον χριόμενο πιστό το Άγιο Πνεύμα.

Εκτός από το μυστήριο του Χρίσματος, το Άγιο Μύρο χρησιμοποιείται στα εγκαίνια των ναών. Ο επίσκοπος τότε χρίει την Αγία Τράπεζα, τους τέσσερις τοίχους του ναού και τα ιερά σκεύη.

Η χάρη του Μυστηρίου

Η χάρη του Χρίσματος είναι τα ποικίλα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος (Γαλ. ε’, 22-23 καί Α’Κορ. ιβ’4καί 8-11), τα οποία λαμβάνουν όλοι ανεξαιρέτως οι βαπτισμένοι. Εάν τα διατηρούν ή εάν τα αυξάνουν, με τη δύναμη πάλι του Αγίου Πνεύματος, είναι ένα μεγάλο θέμα πού συν δέεται και με την προαίρεση του καθενός. Τα χαρίσματα γίνονται ενεργά με τη μετάνοια, την εξομολόγηση καί τη θεία Κοινωνία.

Γιατί με βάπτισαν χωρίς να με ρωτήσουν;

Γιατί δεν αποφασίζουμε μόνοι μας, αν θέλουμε να βαπτιστούμε και να γίνουμε Χριστιανοί;

Γιατί μας βαπτίζουν νήπια καταστρατηγώντας την ελευθερία μας;

Ερωτήματα που ακούγονται συχνά και μας προκαλούν, με τη σειρά μας, να ρωτήσουμε:

Όταν το νήπιο είναι άρρωστο και χρειάζεται γιατρό, μήπως πρέπει πρώτα να το ρωτήσουμε για να τον φωνάξουμε;

Μήπως το φάρμακο που του δίνουμε του στερεί την ελευθερία να επιλέξει αν θα γιατρευτεί;

Ζητάμε προηγουμένως τη συγκατάθεσή του, όταν το εμβολιάσουμε;

Καταστρατηγούμε την ελευθερία του, όταν του δίνουμε φαγητό ή το ντύνουμε;

Το ρωτάμε ποια γλώσσα επιθυμεί να μιλάει;

Το ρωτάμε αν θέλει να πάει στο σχολείο;

Τη σωματική και νοητική υγεία και ανάπτυξη του παιδιού τη φροντίζουμε, χωρίς να το ρωτήσουμε. Την πνευματική υγεία και ανάπτυξή του δεν πρέπει να τη φροντίσουμε; Με βάσει ποιο αυθαίρετο θεώρημα, κρίνουμε ότι είναι μικρότερης σημασίας η πνευματική του υγεία;

Σε όλους τους τομείς της ζωής οι γονείς προσφέρουν στα παιδιά τους ό,τι καλύτερο μπορούν από κάθε άποψη. Έτσι είναι φυσικό, για τους γονείς, που είναι πιστοί οι ίδιοι, να νιώθουν την ανάγκη το παιδί τους να γίνει σύντομα μέλος του σώματος του Χριστού. Να γεμίσει από Άγιο Πνεύμα, έστω και αν η ώρα της Βάπτισης δεν είναι συνειδητή γι’ αυτό. Με το βάπτισμα το παιδί «εγκεντρίζεται» (μπολιάζεται) κατά κάποιον τρόπο, ενσωματώνεται μυστικά στο άχραντο σώμα του Χριστού, γίνεται επίσημα μέλος της Εκκλησίας και έχει το δικαίωμα συμμετοχής και στα υπόλοιπα μυστήρια. Όλα αυτά μπορούν να τα πιστοποιήσουν άνθρωποι που βαπτίστηκαν σε μεγαλύτερη ηλικία και έζησαν το συγκλονισμό των θείων ενεργειών στην ψυχή τους.

Αν, τώρα, μας πείτε ότι δεν πιστεύετε στην ύπαρξη αυτών των ενεργειών, τότε γίνεστε αντιφατικός, επειδή αρνείστε στους γονείς το δικαίωμα να δώσουν στα παιδιά τους κάτι που εσείς δεν παραδέχεστε. Δηλαδή τι αρνείστε; Αυτό που είναι ανύπαρκτο για σας; Αν είναι ανύπαρκτο, δεν μπορεί καθόλου να βλάψει τον άνθρωπο. Αν πάλι είναι υπαρκτό, τότε πρέπει να το δεχτείτε.

Τη σωτήρια και υπέροχη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, που παίρνει ο Χριστιανός με το Βάπτισμα, τη γνωρίζουν οι άγγελοι και την τρέμουν οι δαίμονες. Μπορείτε να αμφισβητήσετε την ύπαρξη και δράση αυτού του αόρατου κόσμου; Αν όχι, σας ξαναλέμε ότι το βάπτισμα το κάνουμε στα νήπια για να περιφρουρήσουμε την ελευθερία τους από τις μεθοδείες του διαβόλου. Γι’ αυτό, οι δαίμονες φεύγουν τρέχοντας από το βαπτισμένο και οι άγγελοι τον φρουρούν σαν γνώριμο και παιδί του Θεού. Δεν δίνονται απλώς κάποια χαρίσματα στον πιστό, αλλά όλο το πλήρωμα του Αγίου Πνεύματος εκχύνεται σ’ αυτόν, μορφώνει μέσα του τη μορφή του Χριστού και τον κάνει παιδί του Θεού Πατέρα. Επομένως, ο νηπιοβαπτισμός δεν εμποδίζει, αλλά εξασφαλίζει και διασφαλίζει την ουσιαστική ελευθερία του προσώπου. Τη δυνατότητά του για μια ζωντανή και αγαπητική σχέση με το Θεό.

Γιατί, λοιπόν, πρέπει να αρνούμαστε στα παιδιά το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να έχουν από την αρχή της ζωής τους την πανσθενουργό Χάρη του Αγίου Πνεύματος; Αν καθώς μεγαλώνουν αποφασίσουν ότι δεν θέλουν πια το Άγιο Πνεύμα, ας το αρνηθούν. Και ο Θεός αυτήν την κίνηση την σέβεται και αφήνει αυτόν που Τον αρνείται. Η Βάπτισή μας και γενικά η σχέση μας με τον Θεό δε μας δεσμεύει. Ούτως ή άλλως διαλέγουμε. Αν κανείς θέλει να αλλάξει πίστη, δε δεσμεύεται από το βάπτισμα. Το βάπτισμα σώζει τελικά όσους με τον καθημερινό τους αγώνα ενεργοποιούν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αλλιώς αυτή μένει ανενέργητη στην ψυχή του. Όπως δηλαδή το μολύβι που γράφουμε ή το βέλος για να κινηθούν χρειάζονται το ανθρώπινο χέρι, έτσι και η Χάρη του Αγίου Πνεύματος απαιτεί την προαίρεση των ανθρώπων που πιστεύουν για να ενεργήσει. Το βάπτισμα δεν μας απαλλάσσει από τον προσωπικό αγώνα για τη διατήρηση και την καρποφορία του πνευματικού δώρου.

Τα λόγια του αγίου Κυρίλλου, Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, τον 4ο αιώνα, «προς τους φωτιζόμενους» μπορούν να λειτουργήσουν αφυπνιστικά και στην εποχή μας:

«Δεν παίρνεις λοιπόν όπλο φθαρτό, αλλά πνευματικό. Φυτεύεσαι στο νοητό Παράδεισο. Παίρνεις καινούργιο όνομα που δεν το είχες πριν. Πριν από το βάπτισμα ήσουνα κατηχούμενος, ενώ τώρα θα ονομαστείς πιστός. Από την αμαρτία μετατίθεσαι και περνάς στη δικαιοσύνη, από το μολυσμό στην καθαρότητα. Αυτό όμως δε φτάνει… Έργο του Θεού είναι το φύτεμα και το πότισμα, και δικό σου η καρποφορία. Έργο του Θεού είναι να σου δώσει τη χάρη Του, ενώ δικό σου να τη δεχτείς και να τη διατηρήσεις. Μην καταφρονείς τη Χάρη, επειδή σου δίνεται δωρεάν, αλλά δέξου τη και συντήρησέ την, λειτουργώντας την μέσα στην ύπαρξή σου με πραγματική ευλάβεια».

Γιατί οι μητέρες πηγαίνουν τα βρέφη στην Εκκλησία σαράντα μέρες μετά τη γέννησή τους;

Η γυναίκα, έπειτα από την κύηση χρειάζεται ένα διάστημα ώστε να επανέλθει και πάλι στην προ του τοκετού κατάσταση. 

Ο σαραντισμός είναι μια πανάρχαια λειτουργική πράξη της εκκλησίας μας.

Γίνεται σήμερα ως προτύπωση της Υπαπαντής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και οι γυναίκες συμβολίζουν την Παναγία, η οποία έφερε στις αγκάλες της τον Υιόν της και τον πρόσφερε στον ναό ως θυσίαν «ευπρόσδεκτη».

Κατά το πρότυπο της Παναγίας,λοιπόν, η μητέρα έπειτα από σαράντα ημέρες πηγαίνει το βρέφος στο ναό για δυο λόγους. Πρώτον, για να εισάγει το βρέφος στο ναό, ώστε αυτό να μπορεί στη συνέχεια να βαπτισθεί και να συμμετάσχει στην εν Χριστώ λατρευτική ζωή, και δεύτερον για να καθαρισθεί και αυτή “από πάσης αμαρτίας και από παντός ρύπου…ίνα αξιωθεί ακατακρίτως μετασχείν των αγίων Μυστηρίων”. Με αυτό τον τρόπο εισέρεται στην κανονική εκκλησιαστική ζωή , που λόγω της γέννας στερήθηκε για σαράντα ημέρες.

Όλα αυτά γίνονται προς μίμηση του σαραντισμού του Κυρίου.

Η ακολουθία του σαραντισμού

Η ακολουθία του σαραντισμού αποτελείται από τέσσερις ευχές. Θέμα και των τεσσάρων ευχών είναι η προσαγωγή του βρέφους στο ναό κατά το πρότυπο του Κυρίου (σύμφωνα με τις διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου). Οι ευχές αποτελούν ευλογίες του βρέφους και δεήσεις υπέρ αυτού, που κατά «μίμησιν» του Κυρίου προσάγεται στο ναό και αφιερούται στο Θεό. Αυτός είναι και ο εμφανείς σκοπός της ακολουθίας. Το παιδί εισέρχεται στην εκκλησία και αυτό σαραντίζει και όχι η μητέρα του. Η μητέρα συνοδεύει το βρέφος και ευλογείται μαζί με αυτό. Αναφέροντας ότι, η ευλογία περιλαμβάνει και τους δυο γονείς μαζί, και όχι μόνο την μητέρα, όπως συνήθως γίνεται.

Επίσης, κατά την παράδοση αλλά και κατά τις τυπικές διατάξεις της ακολουθίας, έπειτα από την ανάγνωση των ευχών, ο ιερεύς κρατώντας στα χέρια του το βρέφος το εισάγει στο ιερό βήμα αδιακρίτως φύλου. Δεν έχει καμία σχέση με την ιερωσύνη που επιφυλάσσεται στους άνδρες. Πρόκειται περί πράξεως προσφοράς του νέου ανθρώπου στο Θεό και για τον χριστιανισμό δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ άρρενος και θηλαίου.

Ο συμβολισμός στο τέλος της ακολουθίας:

Στο τέλος της ακολουθίας ο ιερέας αποθέτει το βρέφος μπρος στη Ωραία Πύλη, απ΄όπου το παραλαμβάνει η μητέρα, αφού προσκυνήσει την εικόνα του Κυρίου. Είναι μια συμβολική πράξη που δείχνει ότι το παραλαμβάνει από τα χέρια του Θεού. 

Εάν οι γονείς κατανοήσουν και πιστέψουν ότι τα παιδιά τους είναι πρωτίστως παιδιά του Θεό, πολλά προβλήματα θα προλαμβάνονταν κατά την ανατροφή τους και πολλές αγωνίες σε κάθε ασθένεια ή ατύχημά τους.

Το νόημα της ακολουθίας:

Ο σκοπός και το νόημα της ακολουθίας του σαραντισμού είναι:

***Δοξολογία για τη γέννηση ενός νέου ανθρώπου, που έγινε κατά τρόπο θαυμαστό και ακατανόητο για την ανθρώπινη διάρκεια.

***Ευγνωμοσύνη για τη διάσωση της μητέρας, γιατί είναι πολλόι οι κίνδυνοι που διατρέχει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού.

***Αίτηση για κάθαρση της μητέρας από τον “ρύπο”, την ακαθαρσία του σώματος και τον σπίλο της ψυχής (δηλ. την υπερηφάνεια , επειδή έφερε έναν νέο άνθρωπο στον κόσμο.

***Αίσθημα αδυναμίας διαπλάσεως της ψυχής του παιδιού και ανάθεσή του στο Θεό για να το ευλογήσει, να το αγιάσει, να το συνετίσει, να το σωφρονίσει και να το καλοφρονίσει.

Σημαντική επισήμανση

Η Εκκλησία καθόρισε να παραμένει η λεχώνα σαράντα ημέρες στο σπίτι της για να αποφύγει, εκτός από τις μολύνσεις των μικροβίων, και την προσβολή της από τη βασκανία του κόσμου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Πνευματικός της θα την απαγορεύσει να πάει στο γιατρό, εάν χρειαστεί, ή να μετακινηθεί στο εξοχικό της για να αποφύγει τον καύσωνα της πόλης ή και να πάει και στο μπακάλη, εάν δεν υπάρχει άλλη λύση.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ(δική μας προσθήκη): οι πρώτες σαράντα ημέρες είναι σημαντικές για να εδραιωθεί η γαλουχία και να επιτύχει ο θηλασμός, για αυτό και είναι ανάγκη η μητέρα με το βρέφος να βρίσκονται συνεχώς μαζί. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να μείνει η μητέρα με το βρέφος στο σπίτι για αυτές τις ημέρες και να αφοσιωθεί στη φροντίδα του και στο θηλασμό.

Από το βιβλίο Ιεροπραξίες της Εκκλησίας μας που όλους ενδιαφέρουν του π. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου, Θεσ/νίκη.

Η Βάπτιση δεν είναι γιορτούλα, είναι Μυστήριο μεγάλο!

Του Μητροπολίτη Αργολίδος Νεκταρίου

Η προετοιμασία

Συνήθως οι φροντίδες που απορροφούν όλο το ενδιαφέρον αφορούν τις προετοιμασίες για πολύ δευτερεύοντα ζητήματα και μας διαφεύγει η προετοιμασία για το ίδιο το Μυστήριο.

Προετοιμαστείτε για το μεγάλο γεγονός. Εμβαθύνετε στο νόημα του Μυστηρίου μέσα από την ανάγνωση ενός από τα τόσα αξιόλογα βιβλία που υπάρχουν.

Προσευχηθείτε θερμά για τον κορυφαίο αυτό σταθμό της ζωής του παιδιού σας. Επιδιώξτε να εξομολογηθείτε στον πνευματικό σας και ετοιμαστείτε να κοινωνήσετε στη θεία Λειτουργία εκείνης της ημέρας. Η πρώτη Εκκλησία όριζε ως ημέρα νηστείας την παραμονή του Βαπτίσματος.

Η Θεία Κοινωνία

Πολλοί χριστιανοί ζητούν μετά τη βάπτιση να κοινωνήσουν το νήπιο. Έτσι όμως όπως γίνεται σήμερα το βάπτισμα, εκτός θείας Λειτουργίας, αυτό δεν είναι δυνατό να γίνει. Πολλοί γονείς συνηθίζουν να το κοινωνούν τις επόμενες τρεις ή επτά Κυριακές και νομίζουν ότι αρκεί αυτό. Οι ίδιοι οι γονείς και ο ανάδοχος δεν κοινωνούν, ή ακόμη χειρότερα, οι ίδιοι έχουν να κοινωνήσουν από όταν ήταν συνομήλικοι με το βρέφος! Όμως η μετοχή όλων στη θεία Κοινωνία είναι έκφραση του γεγονότος ότι είμαστε χριστιανοί και ανήκουμε στη συγκεκριμένη κοινότητα-ενορία. Δεν είναι καλή και ευσεβής συνήθεια για τα μωρά. Είναι φανέρωση της συνειδητής ή όχι σχέσης μας με την Εκκλησία.

Και κάτι ακόμη. Το Βάπτισμα δεν είναι ληξιαρχικό συμπλήρωμα στα στοιχεία της οικογενειακής μας κατάστασης αλλά απόφαση ζωής κατά τον τρόπο που υποδεικνύει ο Χριστός. Δηλαδή αυτός που βαπτίζεται αποφασίζει να ζήσει τηρώντας το θέλημα του Χριστού και τις εντολές Του, αφού Τον εμπιστεύεται-πιστεύει (τον Χριστό) και τον έχει Κύριο της ζωής του και Ζωή του. Χωρίς αυτά, το Βάπτισμα μένει νεκρός τύπος που δεν τον αφήνουμε να ζωογονήσει την καρδιά μας και να την κάνει η χάρη του Θεού πηγή χαράς και ειρήνης και για μας τους ίδιους και για τους δικούς μας.

Τα Βαπτιστικά

Ειδικά καταστήματα πωλούν τα βαπτιστικά και οι γονείς με τον ανάδοχο τα διαλέγουν. Ωστόσο συμβαίνουν κι εδώ πράγματα απαράδεκτα, έξω από το ήθος της Εκκλησίας, που μάλιστα προσεγγίζουν πολλές φορές την ειδωλολατρία.

Οι προσκλήσεις

Όταν προσκαλούμε σε ένα μυστήριο της Εκκλησίας όπως είναι το Βάπτισμα, ανάλογο πρέπει να είναι και το προσκλητήριό μας. Η μορφή του. Το περιεχόμενό του. Δυστυχώς πολλά προσκλητήρια δείχνουν ματαιοδοξία στη μορφή τους και ασυγχώρητη ελαφρότητα στο περιεχόμενό τους. Οφείλουμε να προσέξουμε. Το προσκλητήριο θα πρέπει να δείχνει τη χριστιανική μας αντίληψη για το Βάπτισμα, στο οποίο προσκαλούμε συγγενείς και φίλους.

Τα δώρα

Υπάρχει η συνήθεια να προσφέρουμε κάτι (μπομπονιέρες) ως αναμνηστικό στους καλεσμένους μας. Κι εδώ ενεργούμε ως χριστιανοί. Και επιλέγουμε αναμνηστικά που έχουν κάποια σχέση με το μυστήριο. Καινοφανείς και απαράδεκτες είναι οι επιλογές ορισμένων γονέων -θύματα κι αυτοί της εμπορευματοποίησης των πάντων- που προσφέρουν αναμνηστικά, τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση με την Εκκλησία.

Τα ρούχα του νεοφώτιστου

Σύμφωνα με τον συμβολισμό της Εκκλησίας είναι λευκά. Το λευκό χρώμα, όπως σημειώσαμε, συμβολίζει την καθαρότητα, το Άγιο Πνεύμα που έλαβε ο νεοφώτιστος. Σεβαστείτε αυτόν τον ιερό συμβολισμό και μην παρασύρεστε από ενδυματολογικές επιλογές που είναι άσχετες με το νόημα του μυστηρίου και τη σεβάσμια παράδοση της Εκκλησίας μας.

Τα μαρτυρικά

Είναι ο Σταυρός ή η εικόνα της Παναγίας. Τίποτε άλλο. Δυστυχώς έχει παρατηρηθεί να καρφιτσώνονται στα πέτα των προσκεκλημένων διάφορα αντικείμενα από… στρουμφάκια μέχρι κόκκαλα, δόντια, μάτια ή άλλα χαϊμαλιά, που δεν έχουν καμιά σχέση με την Εκκλησία και παραπέμπουν σε προλήψεις και δεισιδαιμονίες.

Ακόμη και ο σταυρός που φέρνουν για το παιδί, πολλές φορές μόνο σταυρό δεν θυμίζει. Είναι ασέβεια στην οποία δεν πρέπει από επιπολαιότητα να παρασυρόμαστε.

Το λάδι

Με αυτό χρίει ο ιερέας το παιδί πριν τη βάπτιση. Αποβλέπει στην προστασία του από κάθε δαιμονική ενέργεια. Με το ίδιο λάδι αλείφει το παιδί και ο ανάδοχος. Να είναι αγνό ελαιόλαδο και όχι νοθευμένο σπορέλαιο, σαν αυτά που πωλούν στα καταστήματα βαπτιστικών. Ό,τι χρησιμοποιούμε στη λατρεία πρέπει να είναι το καλύτερο.

Ο στολισμός

ο Βάπτισμα δεν είναι παιδική γιορτούλα που πρέπει να διακοσμηθεί ανάλογα! Δεν είναι υπόθεση λουλουδιών, μπαλονιών και φωτογράφων. Δεν πρόκειται να διακοσμήσουμε περιβάλλον και να απαθανατίσουμε περιστατικό της ζωής, αλλά να τελέσουμε το μυστήριο της ένταξης καινούργιου μέλους στο σώμα της Εκκλησίας του Χριστού.

Γάμος και βάφτιση μαζί;

Αρχίζει και γίνεται συνηθισμένο αυτό που μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν τελείως αδιανόητο. Οι μελλόνυμφοι στέλνουν στους συγγενείς και φίλους τους το προσκλητήριο για το γάμο τους, στο όποιο συμπεριλαμβάνουν και πρόσκληση για τη βάπτιση του παιδιού τους, που θα επακολουθήσει μετά από το γάμο. 

Βέβαια καλό είναι οι άνθρωποι να θέλουν να βαπτίζουν τα παιδιά τους, και μάλιστα να τα βαπτίζουν με σαφή γνώση της μεγάλης και σωτήριας αλλαγής την όποια υφίσταται ο άνθρωπος που βγαίνει χριστιανός, άνθρωπος καινούργιος, αναγεννημένος και φωτεινός μέσα από τα αγιασμένα ύδατα της κολυμβήθρας της Εκκλησίας μας.

Καλό και άγιο είναι οι νέοι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν οικογένεια, να πηγαίνουν στην Εκκλησία, να παίρνουν την ευλογία της, να δέχονται τη Χάρη του Θεού και έτσι να αρχίζουν την κοινή πορεία τους, την κοινή ζωή τους. Έτσι να αρχίζουν την κοινή ζωή τους, που καρπός της είναι το παιδί, τα παιδιά, που θα έλθουν στον κόσμο και θα γεμίσουν με χαρά το σπίτι τους και τις καρδιές τους. Αλλά όταν μετά το γάμο ακολουθεί αμέσως η βάπτιση, η κοινή ζωή άρχισε πριν από το γάμο. Και δεν είναι καθόλου σωστό αυτό.

Το μυστήριο της ζωής, το όποιο διακονούν οι σύζυγοι με την κοινή ζωή τους, είναι Υπέροχο, μοναδικό. Κρατούν στα χέρια τους κάτι που έρχεται ως καρπός της αγάπης τους και συγχρόνως ως δώρο του Θεού, κάτι ανεπανάληπτο στον κόσμο μια ανθρώπινη ζωή, μια εικόνα του Θεού, μια αθάνατη ψυχή, που την άξια της δεν μπορεί να ισοφαρίσει όλος ο κόσμος! Είναι κάτι μεγάλο και συγκλονιστικό είναι κάτι θεϊκό, έλεγε ένας νέος πατέρας. Θεϊκό πράγματι! Γι’ αυτό και απαιτεί δύναμη για να το σηκώσεις, θέλει Χάρη Θεού για να το τολμήσεις, προϋποθέτει δέσμευση για να το κρατήσεις. Ναι! Δεν είναι κάτι απλό, στο όποιο μπορείς πρόχειρα, βιαστικά και επιπόλαια να προχωρείς. Πρέπει να έχεις δικαίωμα να το κάνεις.

Το δικαίωμα αυτό σου το δίνει ο γάμος. Είναι Μυστήριο ο γάμος, είναι ιερή Ακολουθία, στην όποια παρίσταται ορατώς ο Χριστός, που πήγε και στο γάμο της Κανά και άρχισε από εκεί τα θαύματα τα καταπληκτικά και αποδεικτικά της θεότητας του. Τίμησε τον γάμο, τον ανέδειξε Μυστήριο, ανέβασε την οικογένεια σε δεσμό ιερό. Κάθε φορά που γίνεται γάμος, και πάλι ορατώς παρίσταται ο Χριστός, και ο Ίδιος στην πραγματικότητα τέλει το Μυστήριο διά των ιερέων.

Είναι μεγάλη χαρά να έλθουν στο γάμο σου οι συγγενείς και οι φίλοι σου και να σου ευχηθούν να είναι η νέα σου ζωή χαρούμενη και ευτυχισμένη. Είναι όμως πολύ μεγαλύτερη χαρά και ευλογία να έλθει ο Χριστός στο γάμο σου και ’Εκείνος να ευλογήσει την καινούργια σου ζωή. ’Εκείνος δίνει στους νεόνυμφους την αληθινή χαρά και την παντοδύναμη χάρη του, τούς οπλίζει με δύναμη να αντέξουν και στις δυσκολίες που θα φέρει ασφαλώς η ζωή, τούς ευλογεί να αποκτήσουν παιδιά, να τα αναθρέψουν σωστά, να γίνουν ο αληθινός πλούτος και η χαρά του σπιτιού τους. Το λένε σαφώς οι Ευχές του Μυστηρίου.

Ο Κύριος είπε: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιώ. ιε’ 5). Χωρίς τη δική μου Χάρη τίποτε δεν μπορείτε να πετύχετε, ούτε μικρό ούτε μεγάλο. Πολύ περισσότερο, χωρίς τη δική του ευλογία δεν μπορεί κανείς να υπηρετήσει σωστά το μυστήριο της ζωής. Είναι τόσο μεγάλο αυτό, που προϋποθέτει άλλο Μυστήριο, το Μυστήριο του Γάμου. Δεν μπορεί κανείς να μετάσχει στο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας αν προηγουμένως δεν έχει ζήσει το Μυστήριο του Βαπτίσματος. Δεν μπορεί κάποιος να τελέσει το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας αν δεν έχει προηγηθεί το Μυστήριο της Ιεροσύνης, αν δεν είναι ιερέας του Θεού, που με κανονική χειροτονία έλαβε «την της ιερατείας χάριν». Χωρίς τις προϋποθέσεις αυτές, χωρίς την ειδική Χάρη του Θεού, οι πράξεις που αναφέραμε συνιστούν βεβήλωση, ενώ αποτελούν μοναδικής αξίας δωρεά, όταν γίνουν με την ευλογία του Θεού.

Αυτό συμβαίνει και με την απόκτηση των παιδιών. Όταν έρχεται κανονικά μετά το γάμο ένα παιδί, είναι ευλογία και χαρά. Περιμένουμε παιδί, λένε, και φωτίζονται τα πρόσωπα εκείνων που λαχταρούν σύντομα να γίνουν γονείς. Αν όμως δεν έγινε ακόμη ο γάμος, τότε μια κυοφορία βάζει σε ταλαιπωρία τους υπεύθυνους. Το κρύβουν, ντρέπονται να το πουν και στους πολύ δικούς τους, σε πολλές δε περιπτώσεις δυστυχώς καταφεύγουν στην απάνθρωπη λύση: Δεν αφήνουν το κυοφορούμενο έμβρυο να γεννηθεί. Το ένα μεγάλο λάθος το «διορθώνουν» με άλλο, επίσης βαρύ και μεγάλο και θανάσιμο αμάρτημα. Και δεν ησυχάζουν οι ψυχές τους παρά μόνο με τη μετάνοια.

Τώρα τελευταία όμως φαίνεται να μην ενοχλεί ένα παιδί πριν από το γάμο. Και τι έγινε; Θα παντρευτούμε αργότερα. Και θα το βαπτίσουμε τότε. Ναι. Να παντρευτείτε, οπωσδήποτε να παντρευτείτε, έστω αργότερα. Και να το βαπτίσετε, έστω τότε. Ούτε εσείς ανύπαντροι, αστεφάνωτοι γονείς, ούτε το παιδάκι σας αβάπτιστο και αμύρωτο. Είναι καλό να διορθώσετε το λάθος σας. Θα ήταν όμως πολύ καλύτερο να μην είχε γίνει καθόλου το λάθος. Γι’ αυτό και χρειάζεσθε και ένα άλλο Μυστήριο έκτος από τα Μυστήρια του Γάμου και του Βαπτίσματος. Χρειάζεσθε και το Μυστήριο της Μετάνοιας και ιεράς Εξομολογήσεως. Εκεί διορθώνονται όλα. Καθαρίζονται οι ψυχές και ηρεμούν οι συνειδήσεις.

«Τοις πάσι χρόνος και καιρός τω παντί πράγματι υπό τον ουρανόν. Καιρός του τεκείν και καιρός του αποθανείν», λέγει ο αιώνιος λόγος του Θεού (Εκκλ. γ’ 1-2). Το καθετί στον καιρό του. Για καθετί που γίνεται κάτω από τον ουρανό, υπάρχει ο ορισμένος χρόνος. Είναι ορισμένος ο καιρός που θα γίνει ο τοκετός, όπως ορισμένος είναι και ο χρόνος του θανάτου. Ας συγκρατούνται οι νέοι. Δύσκολη άλλα ωραία αρετή η αγνότητα. Να ζήσουν χωρίς τραύματα την πιο όμορφη ώρα της ζωής τους, την ώρα του γάμου τους. Και όλα κατόπιν θα έλθουν φυσιολογικά και ευλογημένα. Με τη σειρά που ο Θεός όρισε. Και τότε θα είναι πιο αληθινά, πιο χαρούμενα, διότι θα είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, που καταξιώνει και κάνει ευτυχισμένο τον άνθρωπο.